Ik ben ruim voor mijn wekker wakker en zit om half acht al aan de cornflakes en oude boterhammen. Voor vandaag heb ik een hike uitgezocht naar de Voje vallei, met als hoogte- en eindpunt de Mostnica waterval. Ik loop nog even langs de buurtsuper voor een paar bananen en een zak noten, and I’m off!

–^-^–

Het eerste half uur hiken vanaf Bohinj kom ik vrijwel niemand tegen. Het meer van Bohinj is doodstil. Nog helemaal vrij van de bootjes en kajaks die het nu spiegelgladde water straks zullen doen verrimpelen.

Bij een kruising zie ik lokale hikers fanatiek met wandelstokken een steil stenen pad in slaan. Dat duidt op goede dingen, denk ik, en ik besluit hun voorbeeld te volgen. Mijn eigen uitgestippelde route laat ik even voor wat die is.

Het steile pad wordt al snel héél steil. Links van me krijg ik door de bomen gelukkig af en toe een voorproefje van het uitzicht dat op de top op me ligt te wachten. Dat houdt de moed erin! Een bordje langs het pad vertelt me dat ik  ik Mt. Vogel aan het beklimmen ben en het uitzicht op de top is inderdaad prachtig.

Op de weg naar beneden begrijp ik waarom de wandelstokken (die ik steevast weiger aan te schaffen) handig zijn om je tussen de losliggende stenen naar beneden te manoeuvreren. Ik kom gelukkig ook heel beneden, dus voorlopig geen stokken voor mij. 😉

Ik loop verder over een verharde weg als mijn maag aandringend begint te knorren. Alhoewel ik dermate veel noten, energierepen en fruit bij me heb dat ik minimaal een week zou kunnen overleven in the bush, heb ik stiekem wel heel veel trek in een warme maaltijd. Langs de weg zag ik al een paar keer een bordje, met ‘homemade traditional food ahead’. Die noten worden met de minuut minder aanlokkelijk en ik proef het gekruide eten al bijna in m’n mond. De prachtige Mostnica kloof, waar ik doorheen loop, leidt mijn gedachten gelukkig een beetje af van mijn hongerige maag.

Mijn warme maaltijd vind ik in een te schattig Sloveens pensionnetje. Als een kind zo blij ben ik met mijn vegetarische (!) Jota, een typisch Sloveense bonenschotel, en mijn Turkse koffie.

Vol nieuwe energie vertrek ik een half uur later richting waterval!

Na een paar kilometer loop ik dan toch echt door de mooie Voje vallei, met als enige gezelschap hier en daar een klein houten huisje. Alsof ik in me in een scene van de Sound of Music bevind, zo rustig en groen is het hier.

Zo mogelijk verdwaal ik nog maar één keer voordat ik de Mostnica waterval vind. Die zich dankbaar (zo lijkt het in ieder geval) met een oorverdovend lawaai naar beneden laat storten.

Mijn trip naar Slovenië duurde in totaal vier dagen en dat is (inderdaad) veel te kort! Lees meer over Slovenie in  mijn lange weg naar Bohinj en Hike naar Mt. Vogel.