De man naast me in het vliegtuig kijkt me met een nietszeggende blik aan. Wáár ga je naartoe? ‘Naar Bohinj’, zeg ik. ‘Bokinje?’ ‘Nee Bohinj.’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Nooit van gehoord’.

‘Oh’, mompel ik een beetje teleurgesteld en er valt een ongemakkelijke stilte. ‘Maar goed, wat weet ik er nou helemaal van’, zegt hij dan laconiek. ‘Ik kom uit Montenegro en weet niets van Slovenië, behalve dan dat het er héél mooi moet zijn.’

‘Aha’, zeg ik enigszins gerustgesteld, dat is namelijk precies de reden dat ik in dit vliegtuig zit.

‘Ohja, en dat je uit moet kijken voor beren’, zegt de man. ‘Die hebben ze daar ook.’

–^-^–

Mijn trip naar Slovenië moet in het teken staan van de natuur, hiken en burek (mijn favo Balkan-delicatesse😊).

Nadat we geland zijn (en ik mijn eerste Burek verslonden heb) neem ik vanaf vliegveld Jože Pučnik Ljubljana de bus richting Lake Bohinj; een waar outdoorparadijs volgens mijn reisgids. Diezelfde reisgids durft Bohinj zelfs ‘Bled 2.0’ te noemen. Het zou er groter, mooier en minder toeristisch moeten zijn dan het wereldberoemde Lake Bled, dat slechts dertig kilometer noordelijker ligt. Ik ben overtuigd en moét het zelf ontdekken..❤

• 

Na mijn overstap in Kranj beland ik in een bomvolle bus. Ik hoef nog net niet bij de buschauffeur op schoot te zitten, maar mag naast hem op de passagiersstoel plaatsnemen. Een beetje ongemakkelijk, maar al met al nog niet eens zo’n gekke plek. Ik heb in ieder geval het beste uitzicht van de bus.

• 

Het is warm in de bus en het ruikt er naar zweet en ander soortig lichaamsgeur, neem daarbij een zeer groot aantal stops en je hebt een recept voor kotsende medepassagiers. Gelukkig gaat er niemand over z’n nek en alhoewel de buschauffeur druk bellend met één hand de bus bestuurt, komen we na twee uur zowaar veilig aan in Bohinj.🙈

• 

• 

Mijn hostel ligt pal aan het meer en als ik m’n nek een klein beetje verrek kan ik het water door de bomen zien schitteren. Het hostel, stel je een communistisch uitziende jeugdherberg in z’n meest traditionele vorm voor en je moet aardig in de buurt komen, is compleet uitgestorven. Ik ben er een dikke maand voordat het hoogseizoen begint en hier (zo zie ik dat zo voor me) busladingen met ongemakkelijke tieners worden uitgeladen.

Ik heb nog een uur of vier voordat het donker wordt; meer dan genoeg tijd om de omgeving te verkennen en een korte hike om het meer lopen.

• 

De namiddagzon kleurt de bladeren aan de bomen heldergroen en de vogels fluiten er vrolijk op los. Alhoewel er maar één pad om het meer loopt krijg ik voor elkaar om te verdwalen. Google Maps blijkt vandaag niet mijn vriend maar ik vind het pad zowaar na een kwartier alweer terug. De hike loopt langs het bos en het enige geluid wat ik hoor is dat van het klotsende water tegen de oever (en af en toe wat geritsel in het bos). Ik krijg er een ongelofelijk blij gevoel van. Dit was precies waar ik hoopte toen ik een paar weken geleden mijn ticket boekte!❤

• 

• 

Na anderhalf uur hiken loop ik tegen een boomversperring aan. De lange omgezaagde bomen liggen demonstratief op het pad. Vastberaden me daardoor niet uit het veld te laten slaan, ik ben tenslotte al over de helft, klauter ik eronder door en erover heen.

De stapels worden echter met de minuut hoger en ik moet steeds dieper het bos in lopen om me er een weg doorheen te kunnen banen. Als ik tenslotte m’n been open haal en daarmee een scheur in m’n nieuwe broek maak, besluit ik dat ik de hikegoden me genoeg tekenen hebben gegeven, en dat het tijd is terug te keren naar de ‘veilige’ thuishaven van het hostel.

• 

’s Avonds kijk ik onder het genot van een ijsje uit over het meer. Het enige restaurant dat ik kon vinden had een plakkerige menukaart en ook het tafeltje leek al enige tijd geen doekje meer gezien te hebben. De niet-zo Sloveense spaghetti was geen culinair hoogstandje, maar het lokale biertje was lekker. Hoe dan ook ben ik ontzettend in m’n nopjes dat ik nog twee hele dagen hiken in deze prachtige omgeving voor de boeg heb. Op naar morgen dus!

• 

• 

Ik zou uiteindelijk drie hikes lopen vanuit mijn hostel in Bohinj. De laatste dag van mijn trip keerde ik terug naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië, om daar nog een paar uurtjes de stad te bekijken. Daarover later meer! Over Slovenië lees je meer in Hike naar de Mostnica waterval en Hike naar Mt. Vogel.