Als we halte ‘Scavi de Pompeii’ uitlopen worden we als vanzelf door een groepje gladde mannen naar een klein kamertje boven het station geleid voor onze tickets to Pompeii. Wat naïef misschien, maar volgens de mannen is er no line en dat klinkt erg aanlokkelijk, zeker gezien ons drukke schema van vandaag. Ik loop braaf achter de andere naïevelingen aan en ondanks dat het boven een ongeregeld zootje is, vind ik toch dat we de tickets moeten kopen. Ze zijn dertien euro in plaats van de elf euro die in mijn reisgids staat en bij het afrekenen komt daar op merkwaardige wijze nog eens twee euro bovenop.

Tourist trap or what?
Als we de trap aflopen heb ik het onaangename gevoel in een tourist trap gelopen te zijn. Dat gevoel wordt bevestigd als we nog geen vijftig meter verder langs de officiële ticket office, inclusief de beloofde lange rij, van Pompeii lopen. ”Nouja we hoeven in ieder geval niet in die rij te staan”,  zeggen we opbeurend tegen elkaar. En het allerbelangrijkste: we zijn in Pompeii!😊

• 

Het noodlot van Pompeii
Het vroegere Pompeii, dat in de tijd van de Romeinen al zo’n 20.000 inwoners telde, werd in 79 na Christus getroffen door een vulkaanuitbarsting en volledig bedekt onder een dikke laag lava. De stad werd in de 16e eeuw ontdekt en men is inmiddels al 250 jaar bezig met opgravingen. Onder de ‘beschermende’ laag lava blijkt de oude stad verbazingwekkend goed bewaard gebleven te zijn. Een soort tijdcapsule eigenlijk.

Teveel highlights?
Pompeii is gigantisch. Veel groter dan ik me had voorgesteld. Op de kaart die we hebben gekregen markeren we gauw een paar highlights, want de hele oude stad is in geen mogelijkheid in een ochtend te bekijken.🙈

• 

Japanners op het forum
First up is het forum. Daar waar men zijn zegje kon doen en naar hartelust kon discussiëren. Omdat een megagroep Japanners ons het zicht blokkeert lopen we snel weer door. (De foto hieronder is van een paar uur later op een wat zenner moment..😊)

• 

Het tot de verbeelding sprekende bordeel
Onze volgende stop, het Lupanare, oftewel het bordeel, vinden we in een verstopt zijstraatje. Daar waar volgens het boekje de ‘gelukkige’ gladiatoren hun vertier zochten. Het huisje met vijf piepkleine betonnen kamertjes ziet er alles behalve comfortabel uit. Privacy was duidelijk ook van ondergeschikt belang. Op de muren staan ‘inspiratievolle’ tekeningen, die verbazingwekkend goed bewaard zijn gebleven. Erg bijzonder.

• 

• 

Terug in de tijd
En niet alleen muurschilderingen, maar ook mozaïeken vloeren, potten en beelden zijn in heel goede conditie (of toch op z’n minst restaureerbare conditie) onder het lava vandaan gekomen. Er zijn zelfs een aantal tuinen in originele staat hersteld. Hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen vind ik overigens een mysterie. Maar goed, allemaal details die ervoor zorgen dat je je goed voor kunt stellen hoe men hier geleefd heeft, tot die ene noodlottige dag..

• 

Spektakel om leven en dood
We lopen naar het uiterste oosten van de stad om aldaar het Anfiteatro te bezoeken. Volgens mijn moeder komt dit exemplaar qua grootte niet eens in de buurt van het Colosseum in Rome. Toch vind ik deze al gigantisch. Met een beetje fantasie kun je de toeschouwers, op de nu lege rijen banken, de gladiatoren luidkeels horen aanmoedigen. Wat moet dat een luguber spektakel zijn geweest.

• 

• 

Palestra Grande
Naast het Anfiteatro staat heel strategisch het koninklijk paleis (het Palestra Grande). Vast zodat de hoge meneren niet zover hoefden te lopen, zo beredeneren wij. De paleistuin is enorm en we kunnen ons goed voorstellen hoe kinderen hier oeverloos in speelden terwijl hele legertjes tuinmannen de boel enigszins geordend trachtten te houden..😊

And there is more?
Als we teruglopen naar de ingang verbazen we ons wederom over de grootte van het geheel, en dan te bedenken dat er hele delen nog niet eens opgegraven zijn. Er is gewoon teveel om te zien: half omgevallen pilaren, ontelbare kleine straatjes en steeds weer die onverwachte details op de muur of op de vloer.

• 

• 

• 

Onze zintuigen hebben zoveel prikkels gekregen dat we er even van bij moeten komen. Tijd dus voor cappuccino en een luchtig Italiaans baksel, en daarna op naar de Vesuvius!!❤

Ik blogde al eerder over Italië toen ik airbnb’de bij de liefste familie in Florence!