Samen met mijn Braziliaanse kamergenoot Ighor stap ik in Jeruzalem in de bus naar Bethlehem. Alhoewel Ighor in z’n geheel niet religieus is, bezoekt hij alle ‘major sites’ rondom de geboorte, het leven en de dood van Jezus Christus. De ‘Nativity Church’  (of gewoon Geboortekerk op z’n Hollands) in Bethlehem is voor hem dan ook een absolute must-see. Ik ben vooral benieuwd naar de street art op de West Bank Barrier..

Nieuwe beste vrienden
Hemelsbreed ligt Bethlehem nog geen tien kilometer bij Jeruzalem vandaag. Toch doet de bus er een dikke 35 minuten over om er te komen, en dat terwijl we toch echt kneiterhard gaan op de snelweg en de gemiddelde personenauto ver achter ons laten. Als we de bus uit stappen lijkt het alsof we in een ander wereld terecht zijn gekomen. Binnen no-time worden we omringd door te ‘vriendelijke’ mannen die ons met alle liefde  en voor a very cheap price een tour door Bethlehem willen geven. Op eigen houtje gaat dat echt niet lukken verzekeren ze ons. We besluiten het er heel rebellious toch op te wagen en laten de mannen bij de bushalte voor wat ze zijn.

• 

Al souq❤
Als we over de oude markt van Bethlehem richting de Nativity Chuch lopen, realiseer ik me hoe zeer ik de levendigheid van de souq ben gaan waarderen. Op deze markt ben ik me overigens ontzettend bewust van mezelf, want gek genoeg is hier geen toerist te zien. Ik zie geen enkele Palestijnse vrouw met onbedekt haar, en mijn enigszins blonde haar trekt dan ook de aandacht, evenals Ighor z’n armen vol tatoeages.

Als sardientjes in een blik
De Nativity Church blijkt de plek waar alle toeristen zich schuil houden. De rij naar de donkere plek voorin de kerk, daar waar Jezus daadwerkelijk geboren zou zijn, duurt naar schatting zo’n twee uur. Tot mijn opluchting vindt ook Ighor dat een beetje zonde van onze minimale tijd in Bethlehem.🙈 We wandelen nog wat rond op de mooie binnenplaats van de kerk, maar binnen twintig minuten staan we toch echt weer buiten.

Op naar de wall
We houden een taxi aan die ons door de drukke straten vol auto’s, vrachtwagens en scooters richting de West Bank Barrier rijdt. In het Nederlands is de West Bank Barrier trouwens bekend onder de iets minder spectaculaire naam Israëlische Westoeverbarrière of simpelweg Israëlische Muur. Zoals misschien al duidelijk was geworden, lijkt Bethlehem in geen enkele wijze meer op het kleine dorpje dat beschreven wordt in de Bijbel. Het is uitgegroeid tot een stad met 25.000 inwoners en moderne winkelstraten.

• 

Vlakbij de muur mindert onze taxichauffeur vaart bij Banksy’s bekende ‘Armored Dove’. Een witte duif in kogelvrij vest die bezoekers van heinde en verre verwelkomt in Bethlehem en Palestina.

• 

Trump, Trump, Trump..
Een loeigrote afbeelding van Trump is het eerste wat we zien als we bij de muur aankomen. Dat toont gelijk maar aan hoe ‘levend’ de muur, en met name het conflict eromheen, is. Want hoewel we op dat moment geen bewakers op de torens zien, is er geenszins sprake van bewegingsvrijheid tussen weerszijden van de muur.

• 

• 

The 2 B’s: Bethlehem & Banksy
Banksy maakte wereldberoemde kunstwerken op de West Bank Barrier en de stad lokt daar maar al te graag toeristen mee. Echter zijn de Banksy’s die vandaag de dag op de muur staan replica’s. Er is nog één originele Banksy te bezichtigen, maar die is ‘verhuisd’ van de muur naar een winkel in het centrum van de stad, zo vertelt een medewerker van de ‘Banksy-shop’ ons. ”Beetje jammer”, vinden wij, en dat vindt hij ook, ”maar daar kunnen ze er nu eenmaal meer geld aan verdienen”, zegt hij schouderophalend.

• 

Alhoewel de eerste foto’s het misschien niet doen vermoeden staan de meeste ‘murals’ wel degelijk in het teken van het conflict rondom Palestina. Waaronder de afbeelding hieronder.

• 

En deze..

• 

In totaal slenteren we een half uurtje rond bij de muur voordat we teruglopen naar onze chauffeur, die naast zijn taxi ongeduldig op ons staat te wachten. We kijken nog een laatste keer omhoog, maar kunnen echt niemand ontdekken in de uitkijktorens..

• 

Vragenvuur
Op de weg in de bus terug worden we, wanneer alle Palestijnen bij het checkpoint in Jeruzalem de bus uit moeten om hun papieren te laten zien, en de hele bus even later onderheven wordt aan een strenge paspoortcontrole, nog maar eens herinnerd aan hoe het conflict dat de muur moet scheiden verweven is in het leven van alledag.

Dubbel gevoel?
Het voelt wat vreemd dat op het moment van schrijven, nog geen vier weken na thuiskomst, de grote man in Washington Jeruzalem als hoofdstad van Israël heeft erkend, en het conflict levendiger is dan ooit. Toch heb ik geen goddank-dat-ik-op-tijd-naar-huis-ben-gegaan gevoel. Sterker nog, ik heb me geen moment onveilig gevoeld in Israël of Palestina en zou graag nog eens terugkeren naar het lijdend voorwerp van de huidige spanningen.

Tijdens mijn reis naar Israël bezocht ik onder meer Jeruzalem en Tel-Aviv. In Palestina maakte een dagtrip naar de noordelijke steden Nablus en Jenin. Waarover ik hier allemaal al eerder blogde.❤